درایران کمترکسی جرات می کند درمورد سیا ست سخن بگوید".

درمسیرفردوگاه مهرآباد به مرکز شهرتهران دوست راننده تاکسی که درصندلی جلو نشسته بود از ما سئوال کرد: شماخبرنگارهستید؟ به خودتان زحمت ندهیدوازمردم سئوال اضافی نکنید. درایران امروز کسی جرأت نمی کندکه درمورد سیاست با دیگری صحبت کند!اولین بار که درایران بودم بهار سال 2001 بود. درآنروزها مردم خیلی بیشتر درگیر سیاست ومسائل سیاسی بودند. کافی بود شمایک سئوال سیاسی ساده ازمردم عادی بکنید تایک پاسخ پنج دقیقه ای همراه با تجزیه تحلیلی عمیق از فرد سئوال شونده بشنوید. نه یکبار بلکه چندین بار. ولی امروز اوضاع بگونه ای دیگر است . درپاسخ کلیه سئوالاتی که مربوط به مسائل سیاسی داخل کشور بود، همواره دوپاسخ کلیشه ای شنیده میشد؛ " من اطلاعی ندارم." و یا" من علاقه ای به مسائل سیاسی ندارم.". آنچه که درنگاه اول روشن وملموس است، این است که روحانیون حاکم درسایه تنش ناشی از بحران انرژی اتمی سقف تحمل انتقادسیاسی را بشدت پائین آورده و وزنه های سنگینی برکفه فشار برمردم افزوده اند. چند مثال:" طبق اسنادسازمان عفوبین الملل، ایران تنها کشوری درجهان است که درسال 2005 به اعدام جوانان زیر 18 سال دست زده است. دریک مورد درسال 2004 یک دختر 16 ساله بجرم چهار مورد " هم خوابگی غیرقانونی" بدار اویخته شد. اوبارها فریاد زد که بیگناه است وجرم اوتنها اینست که به دفعات از طرف یک مرد 51 ساله مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است . مقامات قضائی تلاش کردندکه به دروغ سن اورا 22 ساله نشان بدهند. درمقابل مرد متجاوزبه چند ضربه شلاق محکوم شد. درسندی که عفوبین الملل انتشارداده است به 9 مورد اعدام جوانان زیر 18 سال اشاره شده است، که یک موردآن مربوط به پسری 14 ساله است که بجرم روزه خواری به ضربات شلاق محکوم شده است. ضربات شلاق چنان سنگین وکشنده بوده که این نوجوان براثر آنها جان خودرا ازدست داده است. سوء استفاده از شکاف بین غربیان!براساس گزارش گاردین دراوائل ماه سپتامبر گذشته رئیس جمهور احمدی نژاد "لیبرال ها وسکولارهارا" که به قول او دردانشگاه رخنه کرده اندبه مصاف طلبیدواعلام کرد که زمان ریشه کن کردن این ستون پنجم قدرت های استعماری فرا رسیده است. درهمین رابطه وبعنوان اولین اقدام دستورداد تارهبران جنبش دانشجوئی را دستگیر و به زندان اوین منتقل کنند.
· به گزارش روزنامه تایمز: چهارصد خانواده کردایرانی ساکن در شمال غربی کشور درماه اوت سال گذشته مجبور به ترک خانه وکاشانه خود شدند. نیروهای نظامی ایران وترکیه باهم همکاری نزدیکی داشته وبااعمال شدیدترین شیوه های سرکوب تلاش دارندتا از نفوذ چریک های کردبه مناطق مرزی مشترک بین دو کشور جلوگیری کنند.
· به گزارش روزنامه تایمز درآغاز ماه سپتامبر چهار روزنامه اصلاح طلب بسته شدندواز جمله روزنامه پرتیراژ شرق. به اعتقاد مقامات ایران روزنامه شرق اقدام به چاپ کاریکاتوری کرده است که به حیثیت رژیم ضربه زده. درماه های اخیرحوزه فعالیت نشریات شدیدا محدود شده وهرگونه انتقاد نسبت به تصمیمات دولت شدیدا مورد سرکوب قرار می گیرد.
· درماه اوت نیروهای امنیتی حکومت کارزاری را شروع کردند تا شهروندان ایرانی راازتماشای کانال های تلویزیونی "مضر" خارجی که از طریق ماهواره برنامه پخش می کنند، محروم کنند. چنانچه مامورین امنیتی گیرنده ای را درروی پشت بام خانه ای مشاهده می کردند، خانواده فوق مجبورمی شد تا جریمه سنگینی را بپردازد. علیرغم این مردم به دستورات مامورین امنیتی رژیم وقهی ننهادندوبااتخاذ تدابیر مناسب پارابلوهای خودرا به اشکال گوناگون در روی بام های مسطح خانه هایشان استتار کردندتابتوانند ازبرنامه های تلویزیونی کانال های خارجی استفاده کنند.
سازمان دیدبان حقوق بشر معتقد است که تعقیب وآزارمردم شدت بیشتری یافته است. نیروهای موسوم به بسیج (نیروهای شبه نظامی طرفداردولت) درشهرها به تعقیب وآزار دگراندیشان، زنان، همجنس گرایان واقلیت های مذهبی می پردازند. شرایط نسبت به گذشته بمراتب بدتر شده است .
· دادگاه های شرعی باردیگر به شدت فعالیت های خودافزوده اند. روزانه افرادبیشتری به مجازات های سنگین شرعی محکوم می شوند. تاپیش از روی کار آمدن احمدی نژاد بنظر می رسید که دادگاه های عادی وزن بیشتری در سیستم قضائی کشور پیداکرده واز تعداد اعدام های بی رویه تاحدی کاسته شده بود. منتقدین وخبرنگاران ونیز وکلای مدافع حقوق بشر سرکوب ومجبور به سکوت شده اند.

رهبران سیاسی حکومت ایران موفق شده اند تا با بهره گیری از بحران مربوط به انرژی اتمی باکشورهای غربی فضای ارعاب وسرکوب بر کشور حاکم کرده وهر صدای مخالفی را به حمایت از بیگانگان متهم کرده وآن را ضد مصالح ملی ومخالف اسلام اعلام کنند.

جوانی را که درتاکسی ملاقات کردم یکی از این افراد بود که جرأت کرد وجمله زیر را اظهار کرد:
" رئیس جمهور کشور ما این روزها فقط وفقط از انرژی اتمی حرف می زند وبرایش مهم نیست که بر مردم ایران چه می گذرد. این نکته ای است که برای مردم قابل درک نیست."



جان آرل
گزارشگر روزنامه گوتنبرگ پست
برگردان: م. ح. شوشتری